Dag 2 van mijn Amerika reis stond het bezoek aan de stempelfabriek op de planning. Vroeg uit bed want we werden om 6.00 uur  in de Lobby van het hotel verwacht. Maar eerst koffie halen bij de Starbucks in het hotel….want zonder koffie start mijn dag niet. In de Lobby stonden al wat mensen te wachten op de busjes die ons naar Kanab zouden brengen.  Onder het wachten werden de naambadges vast verdeeld. Daarnaast had iedereeen die meeging nog iets gemaakt voor in de goodbags die we kregen. Ook daar weer een naamlabel bij zodat we de tasjes uit elkaar konden houden. Wat hadden de organiserende dames er een werk van gemaakt! Mijn complimenten! En ook complimenten voor mijn reisgenoten; iedereen had enorm goed haar best gedaan om iets passends te vinden dat verwees naar het land van herkomst! Superleuk om daar nu thuis nog van na te genieten.

Busje komt zo….

Het duurde even voordat de busjes kwamen. Toen Stephanie en     bij de autoverhuur de busjes op kwamen pikken stonden ze wel klaar maar moesten nog gereinigd worden. En dat koste tijd. Daarna moesten er nog mensen opgepikt worden bij verschillende hotels in de omgeving en zo kwam het dat we met een uur vertraging uiteinde richting Kanab gingen. Alleen de rit ernaar toe was het wachten meer dan waard! Het is toch geweldig dat je op deze manier ook nog een en ander van de natuurlijke omgeving mee krijgt!

Kanab

Na de lange rit wachtte ons een warm onthaal bij de stempelfabriek van Stampin’Up! We hebben een uitgebreide rondleiding gehad en wat mijn heel erg verraste was dat er nog enorm veel met de hand gedaan wordt. Zowel bij het maken van de rubber stempels als bij het maken van de photopolymeer stempels. Ook al het kaartkarton wordt in de fabriek in Kanab gesneden. En zelfs de inktpads en de refills  worden er gevuld.  Het is superinteressant om deze processen nu eens in het echt te zien gebeuren en het was ook heel leuk om zelfs aan een deel van het proces te mogen meedoen. Een kijkje in de keuken van Stampin’Up! Hoe geweldig is het als je de gelegenheid krijgt om dat mee te mogen doen! En hoe jammer het misschien ook is; van dat kijkje in de keuken zijn geen foto’s; simpelweg omdat we getekend hebben om daarvan niets te laten zien; en ja wij hebben al stempels gezien die komend jaar op de markt komen ….. wie weet krijg jij er wel een die door ons is ingepakt!

Waar ik wel foto’s van heb is de uitkijk vanaf de ingang, een groepsfoto en natuurlijk ook wat foto’s bij de rock!

Weer terug naar het Red Rock

Nadat alle foto’s waren gemaakt eerst op weg voor een late lunch;  daarna nog een tourtje door Kanab naar de  store en het     park. En op de terugweg zijn we door het Natianal Park Zion gereden. Zo konden we nog wat meer zien van hetgeen Utah en Nevada aan natuur de bieden hebben. Een prachtige rit met als extraatje een dubbele regenboog na een korte en hevige onweersbui ( hoe raar is het dan om een NL allert te krijgen in het spaans en engels dat er noodweer op komst is….echt gek hoor!) 

Rond de klok van acht zette onze geweldige chauffeur Stephanie ons af bij het Red Rock.  We hebben een lange en onvergetelijke dag gehad, nieuwe mensen ontmoet, nader kennis gemaakt met hen die we al kenden. Kortom het was een dag om nooit meer te vergeten. Een dag met een gouden randje.

Ik vind het heel leuk als je een reactie achterlaat. Voor mij is het schrijven van deze blogberichten een heerlijk manier om alle indrukken van me af te schrijven en nog even na te genieten van een geweldige week! Er volgen de komende dagen nog een paar berichten met tussendoor de bloghop met de Positve Inkers; het is morgen immers al weer 1 september – en de eerste van de maand is altijd een hopdag! Fijne dag en tot de volgende! Elly